دیشب

- خیلی ممنون که با من و دخترک همراه میشی و ۳-۴ بار هی میگی نمیشه من نیام ؟ آخه کلی کار کامپیوتری دارم که باید تا شب انجام بدم  و یه گردش اجباری ۲ ساعته میای به صرف شامی که بخاطر ته بندی ۲ ساعت قبل سه نفره مون توی خونه هیچکدوم بهش اشتها نداریم و البته کیفیت غذای این رستوران هم باب میل ما نیست و اصلا دلمون بستنی هم نخواست (که به قصدش بیرون اومده بودیم) و بعدش یهو سردرآوردیم لابلای  ماشینهای همراه عروس و داماد و اصلا از مسخره بازیهاشون خوشمون نیومد و کشیدیم کنار. 

- خیلی ممنون که در کمال انصاف به من یادآوری کردی که اصلا منو درک نمیکنین که کار دارم و .... و بنده مجبور شدم توضیح بدم که عکس این قضیه همیشه داره اتفاق می افته و ما همیشه از تفریح و گردش و سفر ۳ نفره مخصوصا توی خرداد و تیر و این تعطیلات و روزهای بلند  بخاطر بحث مالیات و اظهارنامه و .... داریم فاکتور میگیریم و اصلا هم برومون نمیاریم(پس اینها اسمش چیه؟) 

- راستی یه خیلی ممنون دیگه هم بدهکارم که بعد نود و بوقی که پامونو از خونه میذاریم بیرون همیشه یک نفر از شما یادش میاد روی موبایل تو بیاد که دلش تنگ شده یا میخواد بیاد خونه ما  و احتمالا بعد عالم و آدم خونواده شما خبردار میشن که ما از خونه زدیم بیرون.آخرش هم اون یک نفر خاص  تعیین کننده رستوران میشه چون اون داره اونجا غذا میخوره و تو نباید تنهاش بذاری و نباید که بشه که من و تو و این دخترک مشتاق پارک و بیرون رفتن سه تایی با هم باشیم. 

حتما اگه چیزی بگم میگی سخت نگیر و از این حرفها... و صد درصد بهت برمیخوره.ولی کاش بدونی ته دل من چیز دیگه اس و همیشه انگار این منم که باید شرایط تحمیل شده رو بپذیرم و خودمو وفق بدم. 

راستی میدونی اینها برای یک زن مهمه؟