ما به هم محتاجیم
تا می توانید لبخند بزنیدما به هم محتاجیم
تا می توانید لبخند بزنید
- اینروزها چیزهایی هست که اصلافکر نمیردم اینجوری باشن و این همه فکر و انرژی و زمانم رو درگیر بکنن!
اینروزها چیزهایی میشنوم و میبینم که فکرشو نمیکردم روزی بشنوم و ببینم
هنوز نتونستم به شرایط دور و برم مسلط بشم.یه تلخی عجیب و بیحوصلگی واسه بقیه کارها و مسئولیتها و وقتم دارم.حتی حوصله یه گردگیری ساده میز آرایشم رو هم ندارم.حوصله اینکه زنگ بزنم یه بنده خداهم بیاد و این کارو بکنه ندارم.خونه همیشه برام دوست داشتنی بوده حالا سعی میکنم توش نمونم. میرم بیرون از خونه و می مونم.دلم واسه خونه خودم تنگ میشه.همش ضد و نقیض ...
نگرانم.آیا اشتباه نکردم من؟میدونم که واسه معرفی اشتباه نکردم ولی برای کنترل روی ادامه اون به قدری درگیر اتفاقات اخیر دوروبرم بودم که شاید کم آورده باشم.میدونم دیگه مثل قبل صبور نیستم.خودمو توی یه دایره خفه کننده میبینم.
- دیروز آخرین ودیعه خونه رو بحساب ریختم که معلوم نبود از کجا این مبلغ تعیین شده .چون قرار نبود دیگه پولی بخوان.احتمالا هفته آینده تحویل میدن دیگه.اگه خدا بخواد!
- ازدواج که میکنی یاد میگیری مجبوری یه وقتایی کارهایی بکنی که اصلا مطابق میلت نیست.مثلا به اصرار همسری بری خونه شون با مانتو بشینی (چون قرار بوده چند دقیقه بمونی و بعدا یهو شده ۲ ساعت) حرفهایی رو بشنوی که چیزی توش نیست که لااقل وقت گذاشتی نشستی یه چیزی یاد بگیری.بعد هی حرص بخوری.یه نفر راحت و سرومروگنده هم جلوت بشینه در کمال وقاحت که نه تبریک و چشم روشنی بگه برای خواهرت و نه برای مادرت که از سفر حج برگشته تازه اونوقت مامانت بخواد سهم سوغاتی اونم براش بذاره و ... داشتی میترکیدی از این همه حسن نیت مامانت.آدم مزخرف یه بار هم برای پذیرایی شام به تالار دعوت شده بود.تربیت رو دارین دیگه....
ازدواج که میکنی خیلی از اوقات باید از خواسته هات چشم بپوشی.....
واقعا....
دروغ نگم حالت و بی حوصلگی ات شده مث هر روز من. تحویل خونه ما هم قرار بود دی ماه باشه، ولی هنوز که هنوزه تحویل نداده. یه علت بدخلقیهام همینه! خسته ام از شرایطی که توش گیر افتادم. و آدم هایی که وسط معرکه شون هستم نا خواسته!